Gebed echt nodig!

Vanmorgen bezochten Alexandre en ik een van de kerk plant gemeentes, op 25 km afstand van Atakpamé. Dit kleine kerkje bestaat inmiddels zo’n 7 jaar. Terwijl in de kerken in Atakpamé in het Frans gepreekt wordt, met vertaling naar het Ewe, kon Alex hier preken in zijn moedertaal: Ifè. Aandachtig werd er geluisterd en aan het einde van de dienst uit volle borst gezongen. Neline, Niek en ik begrepen er niet veel van, toch was het mooi hier aanwezig te zijn! Ook hier klonk vanmorgen het Evangelie. Wat mij deze keer opviel was dat er alleen maar vrouwen en kinderen waren. Ik vroeg me af waarom geen enkele man deel uitmaakt van de gemeente? Aan het einde van de dienst kregen wij even het woord. We konden de gemeente groeten en hen verzekeren van onze gebeden. Ik voegde toe dat ik speciaal zou bidden dat de Heere ook mannelijke leden aan de gemeente zou toevoegen. Kort daarna sprak Alex hen gepassioneerd toe….later in de auto vroeg ik hem wat hij toen met hen deelde? Hij heeft deze dames uitgelegd hoe ze inderdaad voor hun en andere mannen uit het dorp moeten bidden….maar ook hoe het Evangelie een veranderende kracht in hun persoonlijke levens moet zijn. Hij heeft hen uitgelegd hoe het Evangelie, het feit dat de Zoon van God Zijn leven voor hen gaf, hun hele houding binnen in hun gezin en naar hun man toe moet veranderen. Ook deze vrouwen zijn geroepen ‘zout’ en ‘licht’ te zijn….iets wat ze van nature niet zijn, en nooit zullen zijn zonder Gods bovennatuurlijke werk van binnen! Ja!, zij en wij moeten bidden en vragen om Gods Geest! Maar ook moeten we beginnen met anders te leven. Zoals we dit lezen in 1 Petrus 3: Zij en wij moeten de gewoonte ontwikkelen om de Heere te heiligen in hun (ons) hart…..dan zullen de mensen om hen (ons) heen  vragen beginnen te stellen….en zullen zij (wij) de gelegenheid krijgen om de reden van de hoop die ze (we) nu gevonden hebben uit te leggen; met zachtmoedigheid en respect. Bidden jullie mee??